اثری که نخستین بار توسّط تیندال در باره سیستم های کلوئیدی کشف شد و چنین بیان می شود :« اگر پرتوی از نور مرئی بر یک سیستم کلوئیدی بتابانیم ، این کلوئید ضمن عبوردادن نور از خود ( مانند محلول ها ) مسیر نور را نیز همان طور که در شکل پایین نشان داده شده است ، به طور کامل مشخّص می کند . ( بر خلاف محلول ها )
دلیل چنین رویدادی این است که ذره های تشکیل دهنده کلوئید به اندازه کافی بزرگ بوده ( بین 0.1 تا 0.01 انگستروم ) و می توانند نور را پخش کنند و آن را به چشم برسانند ، در صورتی که در محلول ها چون ذره ها ، مولکول ها و یون ها بسیار ریز هستند ( به قطر تقریبی یک انگستروم ) و نمی توانند نور را به اطراف پراکنده کنند ، اثر تیندال در آنها مشاهده نمی شود .
قابل توجّه است که اثر تیندال اساس کار میکروسکوپ ویژه ای به نام « اولترا میکروسکوپ » را تشکیل می دهد که قدرت تشخیص آن بسیار بالا می باشد و اگر نور را از پشت سیستم کلوئید با زاویه 90 درجه در این میکروسکوپ بتابانند ، حتّی امکان مشاهده هر ذره تنهای کلوئید که کوچکتر از 0.1 میکرون نباشد ، امکان پذیر است .
اثر تیندال در واقع با پراکنده شدن باریکه ای از نور مرئی به وسیله ذره های گرد و غبار در یک محفظه تاریک شباهت دارد که مسیر عبور نور در آن کاملاً مشخّص می شود . 
قابل توجّه است که مشاهده اثر تیندال همانند شکل مقابل انجام پذیر است و مسیر نور به صورت یک مخروط روشن در آن مشخّص می شود که به اصطلاح مخروط تیندال نامیده می شود .
