این اثر به گونه ای به اصل لوشاتُلیه و اثر غلظت مربوط است که در مورد تعادل های یونی مطرح شده است و مفهوم آن چنین می باشد « هرگاه در یک تعادل یونی مقداری از یک ترکیب یونی را وارد کنیم ، بر غلظت یکی از یون های شرکت کننده در آن تعادل افزوده می شود و تعادل به سمتی جا به جا می شود که بر اساس اصل لوشاتلیه میزان تحمیل وارد شده را تعدیل کند . یعنی مقدار مناسبی از آن یون مشترک به صورت ترکیب غیر یونیده در می آید »
به طور مثال اگر در تعادل یونی : در دمای ثابت ، مقداری سدیم استات بیافزاییم ، بر غلظت یون استات افزوده می شود و این باعث می شود تا مقداری از این یون با یون هیدرونیوم
ترکیب شده و به صورت مولکولی در آید . یعنی اثر یون مشترک استات در این جا سبب کاهش درجه یونش اسید می شود . همین اثر با افزودن چند قطره محلول غلیظ هیدروکلریک اسید نیز مشاهده خواهد شد .
یک نمونه دیگر از اثر یون مشترک در توجیه کوچک بودن ثابت یونش مرحله دوم و سوم اسید ، در اسید های چند پروتونه نیز دیده می شود . مثلاً در مورد محلول هیدروسولفوریک اسید داریم که : که در این تفکیک ، دلیل کوجک تر شدن ثابت یونش دوم را می توان به اثر یون هیدرونیوم ( مشترک ) تولید شده در تفکیک اوّل دانشت که طبق اصل لوشاتلیه ، یونش دوّم را در جهت برگشت جابه جا می کند . البته ناگفته نماند که در خصوص کم تر شدن مقدار ثابت یونش دوم ، این مطلب را ارائه داد که تفکیک اول یونی از مولکولی خنثی که در آن قطبیت پیوند بیشتر است انجام می گیرد در حالی که یونش دوم از یک آنیون که در آن میزان قطبیّت پیوند کمتر است انجام میگیرد . حال چرا قطبیت پیوند در یون منفی کمتر است ، اینه که تراکم بار منفی اطراف اتم مرکزی بیشتر شده و این باعث سستی پیوند می شود .
هرگاه به محلول سیرشده نمک طعام ، اندکی سدیم کلرید خشک اضافه کنیم ، مقداری از آن رسوب می کند زیرا مقداری از یون های سدیم و کلرید که در تعادل یونی : وارد شده اند بر اساس اثر یون مشترک تعادل را در جهت برگشت و تشکیل تفکیک نشده و رسوب کردن آن در محلول هدایت می کند .